Het protest van de havenarbeiders van Triëst, tussen sociale strijd en internationale vraagstukken

Version en flamand du texte d’Alberto Aghakhan. Traduction du site Synergon-info.blogspot.com

De laatste dagen zijn de pleinen van alle Italiaanse steden gevuld met betogers tegen de Groene Pas, tegen de verhulde chantage van de regering. Duizenden gewone mensen, samen met anarchistische groeperingen en extreem-rechtse partijen, gingen mee op de golf van massaal protest om de demonstranten te infiltreren en hun deelname te eisen.

Het gevolg was dat de staat harde hand toonde aan allen die zich buiten de gezondheidsdictatuur stelden. Een bijzonder geval betreft de rustige havens van Trieste. Maar hoe komt het dat de staat zelf niet snel heeft ingegrepen tegen de neo-fascistische knokploegen die de CGIL hebben verwoest, en dat in plaats daarvan doet met de dokwerkers? De redenen lijken van velerlei aard te zijn, variërend van interne Italiaanse redenen tot internationale politieke redenen, aangezien de haven van Triëst lange tijd de belangrijkste toegangspoort van het Middellandse-Zeegebied naar Midden-Europa is geweest, en een van de belangrijkste maritieme terminals van de Chinese Nieuwe Zijderoutes.

Het begon allemaal op 15 oktober, toen de dokwerkers een lange staking hielden tegen de eis van de Groene Pas. Velen van hen konden zonder deze vergunning niet aan hun beste werk komen en bezetten doorgang 4 van de haven, de belangrijkste toegang. De demonstratie trok in enkele uren duizenden mensen uit heel Italië aan, die zich bij de havenarbeiders aansloten en zo de aandacht trokken van de politie, die in enkele uren haar toevlucht nam tot sterke manieren en de vreedzame weerloze massa aanviel, waardoor de ingang van de haven werd ontruimd.

Na de tweede dag leek de staking al voorbij te zijn en elk overblijvend verzet werd in feite door de politie opgeheven. Op dit punt gaven enkele hardliners zich echter niet gewonnen : zij richtten het Havencomité van 15 september op en zetten de strijd voort met een buitensporig garnizoen in de buurt van de haven, die hoe dan ook zijn normale activiteiten hervatte.

De minister van Binnenlandse Zaken, Lucia Lamorgese, bevestigde in dit verband dat de havenactiviteiten ondanks het protest altijd regelmatig zijn doorgegaan en dat er door het ministerie geen strategie van spanning is bedacht. Als dit waar is, waarom dan waterkanonnen en traangas gebruiken? De opstandige dokwerkers hielden geen stokken, maar rozenkransen vast en zagen het genadeloze gezicht van de onbuigzame regering, die geen afwijkingen of verleggingen toestaat op de verplichte groene pas voor alle werknemers. Het enige land ter wereld sinds afgelopen vrijdag, terwijl in een groot deel van Europa de situatie weer normaal is, zonder enige vaccinatieverplichting. De beelden van dokwerkers die rechtop proberen te staan tegen waterkanonnen en politie charges, en anderen die de hand vasthouden met rozenkransen, zijn de wereld rondgegaan en zijn een symbool geworden van het protest.

Intussen zijn er andere conflicten in de haven van Trieste in zicht. De verwachting van neofascistische en Zwart Blok-groepen uit heel Italië (geschat op twintigduizend) veroorzaakte algemene onrust bij de politie; ook de ontwikkeling van de staking in de haven van Genua moest onder controle worden gehouden. Tot ver in de ochtend van 20 oktober leek het kleine garnizoen definitief te zijn ontruimd. 

De haven van Triëst, die qua activiteit en investeringen de belangrijkste haven van Italië is, staat namelijk sinds enkele jaren in het middelpunt van geopolitieke en financiële belangen van de eerste orde. Landen als Duitsland en China hebben grote sommen geld in de haven geïnvesteerd. Het is de belangrijkste oliehaven van de Middellandse Zee, de toegangspoort tot Midden-Europa en bovenal een vrijhaven. De totale blokkade ervan was dan ook ondenkbaar voor de regering van premier Mario Draghi, ooit directeur van de Europese Centrale Bank en vandaag garant van het Brusselse domein over Italië, een land dat politiek instabiel is maar van groot geostrategisch belang door zijn centrale ligging in de Middellandse Zee en de aanwezigheid van een groot aantal goed uitgeruste havens…

Alberto AGHAKHAN

Bron:  https://rebellion-sre.fr/la-contestation-des-dockers-de-trieste-entre-lutte-sociale-et-enjeux-internationaux/?fbclid=IwAR1gT6SRNm7ywC2885kee8tb50ybuf5OrMnHpaAv91XY7e0WWxUJ58HE4GM